روايه جديدة حصرية بقلم الكاتبة شيماء النعماني
شئ موكد يعنى ممكن اعاقبك على الكلام ده بعد الجواز
فرحاحنا مش فى مدرسة عشان تعاقبنى يااستاذ سيف ثم انا لو فعلا فى حياتى حد تانى كنت هفضل مصممة على موقفى عشان مش هقبل احب واحد واتجوز غيره
ابتعد عنها وهو يضع كفيه خلف ظهره للاسف مفيش عندنا اى فرصة اننا نتراجع الجواز ڠصب عنى وعنك لازم هيتم
فرحانت مرتبط بحد تانى
فرحطيب وليه متجوزتهاش يمكن كنت ساعتها مكنش حصل اللى احنا فيه دلوقتى
سيفلا متقلقيش انا مفيش حاجة تمنعنى انى اتجوز عليكى
فرح پصدمة ايه تتجوز عليا
سيف بثقةاه طبعا الراجل من حقه اربعة ولا متعرفيش الكلام ده
فرحانت بتقول ايه وانا مش هقبل بكده
سيفتقبلى او متقبليش دى حاجة ترجعلى انا .......بصى يافرح الحكاية دى جت فجاة وبصراحة كده انا كنت بهزر معاكى لما كنت عندك فى المكتب
سيفالا قوليلى هو انت مكنش ليكى اى علاقات قبل كده
فرح پغضبايه علاقات دى ما تتكلم كويس.....اناعمرى ما كان ليا علاقة بحد غير فى حدود الزمالة وبس انااعرف كويس احافظ على نفسى وعلى سمعتى
فرح بثقةوانا معنديش حاجة اخاڤ منها وانا مسمحش لواحد زيك انه يهنى ولا يتكلم عنى كلمة واحدة
سيفعلى فكرة لسانك طويل اوى بس مش هنتحاسب دلوقتى لينا بيت نتكلم فيه
فرحبيت ....بيت ايه انت فاكر انك هتبقى جوزى بجد تبقى بتحلم
فرح بنديةوانا فرح عوف مفيش واحد مهما كان يملى عينى حتى لو كان سيف حسين سليم اللى هو حضرتك
دخل كمال فجاة وجدهم يتحدثون ايه يا ولاد ايه الاخبار
ابتسم له سيفكله تمام يا عمى انا والانسة فرح متفقين على كل حاجة ولا ايه ياانسة
غادر الجميع واجتمع كمال بزوجته واولاده وزجة احمد سماح
كمال ها يافرح ايه رايك فى سيف
ليلى والله ان شايفة ان انسان محترم وابن ناس وشكله كويس ولا ايه
احمد الشكل مش كل حاجة كفاية امه شكلها صعب
رفعت راسها بحزن وهى تتذكر كلماته بابا انا مش عايزة الجوازة دى
نظروا اليها باستغراب تقدمت سماح يعنى ايه مش اقعدتى معاه وقلتى موافقة هو لعب عيال ولاايه
فرحملكيش دعوة بيا لو سمحتى انا حرة
سماحلا مش حرة ولا عايزة احمد بعد الشړ يجراله حاجة من تحت راسك
فرحانا مرضاش ان احمد يجراله حاجة بس انا لوحدى اللى داخلة جوه الڼار دى مش حد فيكم
كمال بس انتى قلتى يافرح انك موافقة مظبوط
فرحبابا افهمنى ....انا خاېفة انا ملحقتش اعرفه عشان ابقى مقتنعة بيه
كمالبس مفيش وقت الفرح الخميس الجاى يافرح وانا مطمن لسيف ده وحاسس انه هيسعدك ان شاء الله
ليلىويا بنتى متعرفيش حد غير لما تعاشريه وانتى بايدك تخليه كويس او وحش من معاملتك الكويسة ليه ولاهله
فرحوافرضى عملت ده كله وبرضه طلع مش كويس
سماحانتى بتفترضى الشړ ليه هيبقى كويس مټخافيش
نيرةوانتى بقى عرفتى منين
سماحمن الاخر كده احمد مش هيروح ضحېة للست فرح
فرحمين اللى ضحېة انا ولا هو انا اللى بتجوز عشان احمد ميجرالوش حاجة ولا ناسية
احمدلا مش ناسين ياست فرح بس انتى وافقتى مترجعيش فى كلامك دلوقتى وتقولى لاولا انتى عايزة انى اروح فيها عشان سيادتك بتتدلعى وهتنقى كمان
نظرت اليهم جميعا عسى ان تجد من يقف بجوارها ولكنهم صمتوا جميعا مما يظهر موافقتهم على حديث احمد
لامش هنقى يااحمد انا هعمل اللى انتوا عايزنه بس بعد كده مترجعوش تقولوا ياريت اللى جرى ماكان
تركتهم ودخلت غرفتها وهى تشعر پاختناق يتملك منها ولكنها استجمعت نفسها سريعا وحاولت التفكير بهدوء كيف
لها ان تمر من هذه الفترة بسلام
اما فى مكان اخر مختلف كان يجلس رجل رسم الزمن خطوطه فوق
وجهه بدقة تتناسب مع سنوات عمره التى اقتربت من الثمانون ولكن هذا لايمنع انه لازال يحتفظ بذاكرته وعقله وجبروته هذا الرجل هو سليمان الهوارى رجل صعيدى ترك بلدته منذ سنوات طويلة واستقر فى القاهرة ولكنه مازال يحتفظ بكل العادات والتقاليد دخل عليه توفيق ابن اخيه الاصغر
صباح الخير يا عمى
سليمانصباح الخير يا توفيق .......ايه الاخبار وصلت لحاجة
توفيق وصلت ياعمى وكل اللى انت عايزه هيتم
سليمان الحكاية طالت اوى يا ولد اخوى ودم عمك لساته فى ايد ولاد سليم
توفيقمتخافش يا عمى بس الحكاية هتتاجل شوية
سليمان پغضبليه تتاجل ليه
توفيقاهدى يا عمى .....ولاد سليم اتصالحوا مع ولاد عوف ومش كده وبس لا دول
هيجوزوا عيالهم لبعض عشان التار ينتهى
قام سليمان من مكتبه متكا على عصاه طبعا الشيخ سلامة هو اللى صالح بينهم مش اجده
توفيقايوه
