رواية جديدة كاملة بقلم اميرة حسن
بغيظ .
فى المساء......
بدأ الفرح واجتمعو المعازيم من مختلف البلاد والمدن وبدأت الموسيقى والكل كان باين عليه الفرح والسعادة ماعدا العرسان اللى كانو قاعدين كأنهم قاعدين فى عزا وكل واحد بيفكر فى حياته الجديدة وياترى هيتعامل ازاى .
يعنى مثلا كارما كانت بتبص للمعازيم بحزن وكل ماتفتكر كلام دلال جسمها يرتعش وفجاءه بتلاقى ايد خالد حاوطت اديها فابصتله بفزع وشافته بيبصلها بإعجاب وهمس خلاص بقيتى ليا يابطل.
اما مليكه فاكانت بتبص على فستناها الابيض بأبتسامه وافتكرت مشهد وهى صغيره مع والدتها
قدام الاتيليه
مليكه الله انا نفسى البس الفستان دة يامامى.
والدتها بابتسامه بس دة بتاع العرايس يامليكه.
مليكه طب منا عروسه...بس صغننه شويه...وهو كبير اوى عليا مفيش واحد مقاسى.
ضحك الام وردت لا فى مقاسك كتير بس انا عيزاكى تلبسى
الابيض لما تكبرى هيبقى احلى عليكى.
مسحت مليكه الدمعه اللى نزلت من عيونها وبصت لوالدها اللى كان واقف يبص عليها من بعيد بابتسامه بشوشه فابتسمتله رغم الحزن اللى فى عيونها ورجعت بصت ليوسف اللى كان قاعد بيبص فى الاشيئ وطلع من شروده على صوت مليكه بقولك ايييه..!
بصلها وغمز بمشاكسه قول ياجميل.
ردت بقوة انا وافقت اتجوزك عشان مكسرش كلام بابا بس اوعى تفكر انى مبسوطه بيك او لقدر الله حبيتك ودايبه فى دباديبك.
قلقت من ثقته الذايده ولكن بربشت بعيونها ولفت وشها وهى بتقول بسخرية نفسى يبقى عندى ربع الثقه اللى عندك.
قرب وشه منها وقال اعملك ياجميل.
بصتله بطرف عنيها وردت متقربش واقعد عاقل احسنلك.
قرب تانى وقال مكسوفه ولا ايه...
ردت بضيق لا مټعصبه وربنا مايوريك لما بتعصب بعمل ايه..
بصتله بقرف وردت بهمس ليله سودة على دماغك.
كتم ضحته ورجع بص للمعازيم بابتسامه.
اما اسراء فاكانت بتبص لاخواتها بابتسامه وفرحانه بيهم وبصت لوالدها اللى كان مبسوط انه جوز عياله فى يوم واحد وكان مهتم بمعازيمه ...للحظه حست انها ملهاش وجود وان الكل مبسوط ومحدش حاسس بالألم اللى جواها ....كانت فرحانه لاخواتها لكن زعلها مغطى على فرحتها فاتحركت بسرعه وطلعت برة الفندق ووقفت تبص لسما وتاخد نفسها بقوة
ابتسمت بعد مامسحت دموعها وركبت جمبه وبصتله وقالت خلينا نمشى.
استغرابها وقال انتى عزمانى عشان نمشى!
ردت مخنوقه وعايزة امشى.
بصلها بمكر وقال وماله ...
........................................................
فى مكان بعيد خالى من الناس والضلمه مغطيه على المكان
كانت اسراء قاعدة مع حازم فى العربيه وبتبص فى الاشيئ وبتقول بدموع حاسه ان مفيش حد جمبى ولا اخواتى مهتمين بيا ولا حتى بابا كل همه عياله الشباب وبس لكن انا ناسينى
انا نفسى احس انهم جمبى ....تخيل انى لحد الان مقلتلهمش انى سقطت ومحدش يعرف مجموعى لحد الان ولا حتى سألونى.
فضل يبصلها بنظرات مكر ويقرب منها بخبث ومسح دموعها ببطئ ونظراته على وهو بيقول بهيام انا جمبك ومش هسيبك.
بصتله بحب ومسكت ايده وسالته بدموع بجد مش هتسيبنى ياحازم.
قرب منها اكتر وقال مقدرش اسيبك.
ومسبلهاش فرصه ترد وقرب منها بجراه وبدأ يعيش معاها اجواء كان بيتمناها من زمان وانتهز الفرصه واستغل حزنها وهى استسلمت تماما وعلى وشك تففقد اعز ماتملك.......
يتبع.
توقعاتكم بقا
بنت الوزير
البارت التاسع عشر
بقلمى أميرة حسن.
دخل خالد الاوضه بعد مع ودع باقى المعازيم وكان متوقع انه هيشوف كارما مستنياه بخجل وفضل يتخيل شكلها بين ايده ولكن لما فتح الباب خالفت كل توقعاته وصډمته لما شافها واقفه بالفستان الابيض ودموعها مغرقه وشها للدرجه ان الميك اختفى والكحل مبهدل وشها واللى صډمه اكتر انها واقفه ماسكه سکينه بأديها وبترتعش وهى بتقول لو ...لو ..ااا..قربت منى ه..ھموت نفسى.
كان بيبصلها بتفاجئ وقفل باب الاوضه ومازال بيبصلها وقال ايه الجنان دة....نزلى السکينه دى لتعورى نفسك.
شافته بيقرب منها بخطوات بطيئه فاقالت پخوف ودموع م..متقربش...ابعد....
رد باستغراب فى واحدة تقول لجوزها يوم دخلته ابعد عنى !
ردت بعياط اا..انا اتجوزتك عشان اخلص من العڈاب اللى كنت عايشه فيه مش عشان اعيده من اول وجديد تانى.
كان مستغرب كلامها فارد ومين قالك انى هعذبك
كانت بترتعش پخوف وتفتكر كلام دلال وتذيد اكتر فى العياط لحد ماكمل خالد كلامه بهدوء انا عمرى ماهجبرك على حاجه انتى مش عيزاها .
ردت بعياط دة كلام ...ومش هثق فى حد تانى بعد كدة.
رد بسخريه وانتى جايا تاخدى القرار دة دلوقتى.
استنى ردها ولكن لقاها بټعيط ومازالت ماسكه السکينه فانفخ بضيق ورد بهدوء رغم الاستغراب اللى باين عليه وقال انا متفهم انك خاېفه ودة شيئ طبيعى مع انك كنتى متجوزة قبل كدة بس ماعلينا
